top of page
Writer's pictureNatalia Kondarewicz

Grzybobranie na Manhattanie

Updated: Sep 24




No właśnie. Tak. Zgadza się. Choć z pewnością jest to cel nieoczywisty. Już spieszę donieść, dlaczego i po co.

Moją pasją są grzyby - nie tylko je zbieram (te jadalne), ale również fotografuję - wszystkie.





















W kwietniu tego roku miałam przyjemność gościć u przyjaciół mieszkających na Washington Heights (Manhattan/NYC) przez caluśki tydzień. Jako że była to moja już któraś z kolei wizyta w Nowym Jorku, to presja zobaczenia wszystkich możliwych atrakcji turystycznych była zdecydowanie mniejsza niż za pierwszym, drugim i trzecim razem. :)





















W ciągu tygodnia zwiedzałam przeróżne - trochę losowo wybrane - miejsca. Z racji tego, że odległości - oraz czas podróży - są w NY raczej duże, to starałam się trzymać geograficznie w okolicach wybranych dzielnic. No i tak od poniedziałku do środy.



W czwartek meteo pokazało prognozę nieszczególnie atrakcyjna dla zwiedzania - brak słońca i lekkie opady. No to pomyślałam - świetna pogoda na grzybobranie!


Bo grzyby nie rosną tylko jesienią, a cały rok. A szczególnie interesują mnie grzyby wiosenne, których znam mało gatunków. A jeszcze mniej udało mi się ich znaleźć. Ambicją od paru lat jest dla mnie znalezienie smardzów. Póki co - niezrealizowaną w Norwegii - czyli tam, gdzie mieszkam.

 

Na samym północno-zachodnim koniuszku Manhattanu znajduje się Inwood Hill Park. Pomyślałam - cel na dziś - grzyboszukanie i próba znalezienia smardzów. Jak pomyślałam - tak zrobiłam.





















Dusza grzybiarza szczęśliwa jest przy każdej pogodzie - i w słońce, i w deszcz. Bo jak słońce, to przyjemnie się chodzi po lesie. A jak deszcz - to świetne warunki dla większości grzybów. I będą rosły - ergo - będzie co znajdować! Czyli szklanka jest zawsze w połowie pełna!


No nic, do brzegu.













Tuż po wejściu do parku, natknęłam się na pień drzewa z grzybami, których nawet nie planowałam szukać tym razem! Radość wielka, bo bardzo chciałam spotkać je na żywo (oczytałam się, naoglądałam się filmów - normalnie doktoryzacja z internetu… i nic). I proszę, na Manhattanie długo nie musiałam szukać! Uszak bzowy (Auricularia auricula-judae) - całoroczny grzyb jadalny - zwany europejskim grzybem mun - czekał na mnie. Muszę dodać, że czekał bardzo długo, bo absolutnie nie nadawał się do zbioru - zbyt leciwy. Ale to nie szkodzi - radość wcale dla mnie nie mniejsza.



Z lekkością w sercu ruszyłam dalej. Inwood Hill Park to bardzo fajne miejsce, polecam również na spacery niegrzybowe. Zanurzasz się w tę zieleń coraz głębiej, docierasz do miejsca z widokiem na Hudson River i New Jersey, a i tak dźwięki nie dają ci zapomnieć, że jesteś w Nowym Jorku.



Pomimo lekkiego deszczyku, było cudnie. Grzybów znalazłam różnych mnóstwo. Tylko takich bardziej nieznanych (przynajmniej dla mnie). Ale były przepiękne, więc i tak zdjęć zrobiłam wiele.



W drodze powrotnej, domykając już rundkę honorową wokół parku, natknęłam się - no cudem jakimś li i jedynie - na dwa malutkie egzemplarze Morchella esculenta! Tak jest, Manhattan nie zawiódł i spełniłam marzenie - znalazłam smardze jadalne! A cudem, bo malutkie były, a tu wiek panie ten tego, już taki, że oczy "takie se" ;) Schowane jeszcze częściowo pod listkiem te smardze były. No, sami zobaczcie…



Prawie biegiem - z radości - ruszyłam w drogę powrotną (tak strasznie chciałam się komuś pochwalić!), i bam - duża kłoda przy ścieżce. Znów uszaki bzowe. Też leciwe, ale były! 



Zaniosłam moje smardziki do domu i obdzwoniłam przyjaciół w Norwegii, którzy - jak jeden mąż - pukali się w głowę, bo im się tam nie mieściło, że można iść na grzyby będąc w Nowym Jorku…



No i przyznam się - nie zjadłam ich. Nie można mieć ciastko i zjeść ciastko. Trzymałam przez tydzień w szklanym pojemniku w lodówce, codziennie wyciągałam i cieszyłam się nimi strasznie. Na koniec - wstyd się przyznać - zrobiłam im wiwisekcję… Każdy grzybiarz zrozumie - jest to zabieg niezbędny w celu właściwego oznaczenia gatunku. W tym przypadku musiałam sprawdzić, czy są w środku puste - tak jak wszystkie smardze. I były.



Z czystym sercem polecam - grzybobranie na Manhattanie!


 

P.S. Można też kupić suszone w Chinatown.


















Zdj. Natalia Kondarewicz


 


Natalia Kondarewicz

Norweżka z przypadku – mieszka w Haugesund już ponad dziesięć lat, ekonomistka z wyboru, członkini Soroptimist International, entuzjastka grzybów.

















Zdj, Agnieszka Swora

205 views0 comments

Recent Posts

See All

Comments


bottom of page