Wśród lektorów, którzy już przeczytali
Updated: Jan 10, 2022
Danuta Elżbieta Mermela, odcinek 186
Danuta Elżbieta Mermela, urodzona 1956 w Polsce, w 1981 zakończyła studia Chemii na Uniwersytecie we Wrocławiu i w tym samym roku opuściła Polskę. Od ponad 30 lat zajmuje się zawodowo technologią kolagenu i jego product design. Do maja 2020 główny współwłaściciel firmy „Huckfeldt&Thorlichen” w Niemczech i obecnie konsultant tej firmy. Współpracuje też artystami w Hamburgu, interesując się eksperymentami z pogranicza nauki i sztuki, w szczególności w zakresie alchemii.
Aleksandra Słabisz, odcinek 183
Mieszkająca w nowojorskiej metropolii dziennikarka, pasjonująca się polityką i historią amerykańską oraz tematami dotyczącymi Polonii Amerykańskiej. Absolwentka filologii angielskiej KUL oraz wydziału stosunków międzynarodowych Seton Hall University. Od 2006 r. związana jest z Nowym Dziennikiem, gdzie pracowała jako reporter, redaktor oraz producent programu telewizyjnego NDTV. Od 2016 r. jej teksty ukazują się regularnie w Rzeczpospolitej. Wcześniej współpracowała z Voices of New York, portalem publikującym artykuły i reportaże ze środowisk etnicznych Nowego Jorku, z Wirtualną Polską oraz Warsaw Business Journal. W latach 2017-2018 brała udział w projektach filmowych Dobrej Polskiej Szkoły, m.in. w produkcji serialu telewizyjnego “W naszym domu mówimy po polsku”, który emitowany był w TV Polonia. “Praca w mediach nigdy się nie nudzi. Każdy dzień przynosi coś nowego oraz okazję do poszerzenia horyzontów” – mówi. Aleksandra lubi się też angażować społecznie. Obecnie m.in. zasiada w zarządzie Polish American Business Club, organizacji zrzeszającej izby handlowe państw europejskich działające w Nowym Jorku. Za czynny udział w życiu Polonii, w 2018 r. otrzymała Outstanding Ethnic Leader Award.
Krzysztof Kaes Sanecki, odcinek 184
Wszechstronny muzyk sceny szczecińskiej, operator filmowo-telewizyjny. Przygodę z muzyką zaczął w 1986 r w punkowym zespole PASZTED, od 1993 do dziś gitarzysta legendarnego Zespołu Dodna. Grał też w: Upside Down, G-Crushers, Ludność Chile i efemerycznej, psychodelicznej grupie Relanium (na perkusji). W 2016 r. zadebiutował jako aktor w spektaklu Teatru Kana, Projekt: Ojciec, w reż. Mateusza Przyłęckiego. Kolekcjoner starych gitar, żonie przyznał, że ma ich 12, ale wydaje się, że ta liczba jest zaniżona ...
Andrzej Witek, odcinek 205
Od 21 lat jestem nauczycielem jogi. Uwielbiam uczyć i ćwiczyć. Joga jest nie tylko moja pasja, ale też sposobem na bycie Tu i Teraz. Nie znaczy to, że potrafię odłączyć się od przeszłości i że nie snuje planów na przyszłość. Ale czasami dzięki jodze mam momenty kompletnego uspokojenia i ciszy które pozwalają na dystans do samego siebie i odczucie, że jestem częścią Dynamicznej Wspólnoty zwanej Wszechświatem. Uwielbiam przyrodę. Kontemplacja przyrody może mieć taki sam efekt jak medytacja. Wystarczy zapomnieć o dialogu z własnym umysłem i zanurzyć się w Tu i Teraz.
Grzegorz Pawlak, odcinek 181
Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST we Wrocławiu.aktor filmowy, telewizyjny, teatralny, dubbingowy, reżyser, lektor, autor felietonów m. In. dla radiowej Trójki. Telewidzom znany jako komisarz Nowacki z serialu „Leśniczówka”. Na scenie można go oglądać w warszawskim Teatrze Komedia, miłośnikom filmów animowanych znany z ról: Skippera w „Pingwinach z Madagaskaru” , Tygryska z „Kubusia Puchatka”, czy Lorda Vadera z „Gwiezdnych Wojen”. Jest głosem stacji Polsat, lektorem wielu programów telewizyjnych m. In. „Tańca z Gwiazdami”. Reżyserował polskie wersje językowe filmów animowanych. M. in. : „Piorun”, „Matki w mackach Marsa”, „Toy Story 3”, „Król Julian”. W wolnych chwilach pisze, rysuje, maluje, jeździ na motocyklu i nurkuje. Reżyseruje również spektakle teatralne. W 2015 r. został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.
Jacek Zawadzki, odcinek 182
Aktor, rocznik 1962. Ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. W latach 1984 – 1990 aktor Teatru Współczesnego w Szczecinie. Od 1990 do 1992 członek grupy teatralnej PUR z Londynu. W latach 1992 – 1997 aktor Uniwersyteckiego Teatru Kana w Szczecinie, w którym realizuje dwa spektakle: Moskwa – Pietuszki i Noc oparte na twórczości Wieniedikta Jerofiejewa. Noc otrzymuje dwie główne nagrody na Festiwalu Teatralnym w Edynburgu (1994) - Fringe First i Critic's Award. Po tym sukcesie Teatr Kana profesjonalizuje się i otrzymuje własna scenę w Szczecinie w 1995. Oba przedstawienia są prezentowane między innymi w Berlinie, Moskwie, Amsterdamie, Los Angeles, San Francisco, Londynie, Nitrze i Dubrowniku oraz w bardzo wielu polskich miastach i miasteczkach. W latach 1997 - 1999 członek teatru The Elements w Edynburgu. W 1998 realizuje film dla BBC 2 At the end of on-line. W latach 1999 – 2001 aktor Teatru Polskiego w Szczecinie. Od 2001 do 2012 przebywa w USA, gdzie realizuje szereg filmów krótkometrażowych w reżyserii Rene Kerkman, jest także członkiem grupy artystycznej Float Iron i współtwórca zespołu muzycznego Banana Street. W roku 2012 wraca do Polski. Obecnie jako "wolny strzelec" związany jest z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Gra dwa monodramy Moskwa - Pietuszki i Hantio (sztuka oparta na tekstach Hrabala, Pessoa i Rilke). Koncertuje również z pieśniami rosyjskimi i cygańskimi.
Karolina Hettchen, odcinek 198
Karolina Hettchen Cottbus/Niemcy
Studiowała Marketing i Management na Politechnice Wrocławskiej i World Heritage Studies na Brandenburgische Technische Universität Cottbus/Niemcy. Jako pracownik naukowy w Institut für Neue Industriekultur INIK zajmowała się tematyką adaptacji i aktywacji obiektów postindustrialnych na Łużycach. Obecnie jest pracownikiem naukowym w Instytucie Urbanistyki przy katedrze Planowanie krajobrazów poprzemysłowych na BTU CS. Jej badania skupiają się na (dużych) osiedlach z wielkiej płyty, w szczególności ich transformacji w Polsce i byłej NRD oraz mieszkalnictwie jako dziedzictwo kulturowe
Gosia Julia Maj, odcinek 169
Gosia Julia Maj is a singer/songwriter from Poland. Since she was a little girl she had a heart for music. Singing in harmonies with her sisters and performing on various competitions made her think about music more and more. Gosia has a classical background from music school in her hometown, Wroclaw, where she played piano, french horn and alto saxophone. At the age of 11 she took part in international jazz workshops in Wroclaw, hardly knowing right notes on saxophone she learned all scales in one day and by the end of five days workshop she stood on stage improvising with other musicians. For sometime, Gosia left classic music school, seeking her direction in a regular high school. Than, she decided to learn playing guitar and she wrote her first songs. She knew she loved music, but she did not know which direction to take, until she found out about jazz music school in Wroclaw. Second to her English studies at the University of Wroclaw and work in a cafe Szewska Pasja, Gosia was one of the most promising students in WSJiMR. She left the school after 4 years to study at the Prince Claus Conservatorium in Groningen, in the Netherlands, where she was admitted immediately after her audition. Since 7 years, Gosia has been studying and living in the Netherlands, where she has recently graduated. She proceeds further with her own compositions, using more and more jazz influences. In 2016 Gosia went on exchange to Philadelphia, US to study at University of the Arts and was performing in well renowned jazz clubs of the city, such as Chris' Jazz cafe or South Jazz Parlor. So far Gosia has been developing her musicianship with great jazz masters, such as Marek Bałata, Francien van Tuinen, JD Walter, Ruben Hein, Deborah Brown, David Berkman, Don Braden, Wycliffe Gordon, Spike Wilner, Mark Gross and many more.
Danusia Trevino, odcinek 200
Danusia Trevino is a multidisciplinary artist. Born and raised in Poland; she came to the United States just before Martial Law began. She studied photography at TIsh (NYU). As a musician, she toured internationally with a NY Punk Band FUR. As actress she has worked with such notable theater directors as Elizabeth LeCompte of The Wooster Group in A Pink Chair (The Centre Pompidou, Paris/The Performing, Garage NY/ Red Cat LA, Skirball Center, NY, Fisher Center for the Performing Arts) Anne Bogart of SITI Company in (US National Tour) and Krzysztof Garbaczewski of Dream Adoption Society in Ginsberg/Białoszewski (Nowy Teatr, Warsaw Production at The Performing Garage, NY), Exegesis (VR Project for LaMaMa) and Forgiveness (LaMaMa). Her film work includes: Acts of Worship, Where is Joel Baum, Metamorphosis, and Xenophilia and the web series The Louise Log. A natural storyteller she is a two times MOTH Grand Slam winner and is a regular with the MOTH Mainstage. Her story Guilty has been featured twice on the MOTH Radio hour on NPR (PRX). She was a part of the New York literary salon, Women of Letters and This Alien Nation at Joe's Pub. Her story Scream is published in the Alien Nation Anthology (HarperVia, 2021).
Renata Pałys, odcinek 193
(ur. 12 października 1956 we Wrocławiu) – polska aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, scenarzystka. Córka wrocławskiego artysty, Henryka Wilkowskiego (1933-1996 ). W 1980 roku ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim filii PWST we Wrocławiu. W latach 1980–1981 pracowała w Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze. W 1981 podjęła pracę w Teatrze Współczesnym im. Wiercińskiego we Wrocławiu. W 1982 roku przeniosła się do Wrocławskiego Teatru Pantomimy, gdzie pracowała do 1987 roku, kiedy rozpoczęła pracę na deskach Teatru Kalambur. Tam pracowała przez dwa lata. Współpracuje z różnymi teatrami na zasadzie gościnnych występów. Reżyseruje spektakle muzyczne. W latach 1992-93 była współpracownikiem działu kultury wrocławskiej Gazety Wyborczej. Od 1999 roku wciela się w postać Heleny Paździochowej w popularnym sitcomie Świat według Kiepskich. Ma na swoim koncie ponad 40 filmów. Od roku 2009 prowadziła działalność pedagogiczną w studium aktorskim. Przez sześć lat była także menedżerką rockowego zespołu muzycznego All Sounds Allowed. W 2015 roku założyła fundację „Wreszcie”.
Tomasz Mościcki, odcinek 189
Tomasz Mościcki (ur. 1965) – polski krytyk teatralny, historyk teatru, dziennikarz Polskiego Radia oraz fotografik. Absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Od 1990 roku związany z Polskim Radiem (Program III: 1990–1994, Polskie Radio BIS 1994–2004, Polskie Radio Program II – 2004–), tworzył na tych antenach audycje poświęcone bieżącemu życiu teatralnemu, a także cykle dokumentalne wokół historii polskiego teatru i jego największych osobowości. Niezależnie od działalności antenowej od 1990 roku czynnie uprawiał i wciąż uprawia krytykę teatru współczesnego na łamach czasopism „Po prostu”, „Życie”, „Dziennik”, „ODRA”, „Foyer” i inne). Jest także historykiem teatru, autorem książek poświęconych teatrom Warszawy. W 2008 roku opublikował monografię słynnego teatru Qui Pro Quo Kochana stara buda. Teatr Qui Pro Quo 1919–1931, nagrodzonej II nagrodą Klio. W 2009 roku ukazały się Teatr Warszawy 1939. Kronika, zaś roku 2012 opublikował Teatry Warszawy 1944–1945. Kronika, monumentalną monografię warszawskich scen ostatnich miesięcy II wojny światowej i pierwszego roku powojennego. Książkę nagrodzono Warszawską Premierą Literacką stycznia 2013 roku, a także Nagrodą Literacką m. st. Warszawy (2013), w tym roku przyznano mu także Nagrodę ZASP im. Leona Schillera. Laureat nagrody dla „Teatralnej Książki Roku” (2017), przyznawanej przez Sekcję Krytyków Teatralnych Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego, w ramach Nagrody im. Stanisława Ignacego Witkiewicza, za książkę Warszawskie sezony teatralne 1944–1949. Za tę książkę był także nominowany do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy (2017). Książka ta zdobyła także nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej stycznia 2017 roku. Wspólnie z Januszem Majcherkiem został laureatem Warszawskiej Premiery Literackiej (2018) za książkę Kryptonim „Dziady” Teatr Narodowy 1967–1968. Od 1995 roku jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, zaś w latach 1996–2005 był członkiem władz związku[5][6]. Oprócz tradycyjnej fotografii monochromatycznej oraz cyfrowej zajmuje się historycznymi procesami fotograficznymi (od 1992 roku specjalizuje się w technice gumy dwuchromianowej). Ma na swoim koncie wystawy w Polsce i za granicą. jego prace znajdują się w zbiorach polskich (Muzeum w Kazimierzu, Biblioteka Narodowa), a także za granicą (Nikozja, Saloniki). Jego główną inspiracją jest fotografia krajobrazowa, lecz dużą część swojej twórczości poświęcił polskiemu prawosławiu, a to zaprowadziło go na Świętą Górę Athos (Grecja), którą fotografuje od 2001 roku.
Andrzej Krukowski, odcinek 171
Andrzej (Andrew) Krukowski was born in Augustow, Poland and is a well established actor and producer working in the business for the last 25 years. His journey into the art of film started when he graduated from internationally acclaimed National School of Film, Television and Theater in Lodz, Poland (Bachelor of Arts, 1985). Andrzej's acting career was kick started with cooperation on two projects with Polish Film School legend Wojciech Jerzy Has in 1985 with movie entitled Pismak, and followed by Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany in 1986. After few years of cooperation with Polish filmmakers, Andrzej immigrated to the United States where he still currently resides. Within the limits of the timeline of his career, Andrzej Krukowski managed to stay in touch with his colleagues in the Polish filmmaking industry with whom he undertook efforts to secure his position as a known artist. Most notable and famous was the role of Frank Botti in Wojciech Wojcik's feature production SFORA: Without Mercy (2002), which with it's popularity became a TV series twice afterwards in a mini series version of the feature as well as in the continuation of the story in Forgers: Return of SFORA (2007). Andrzej's wings spread also into the field of film production. Starting with being an executive producer to Forgers (TV), he proceeded to be a producer of Cass Catches Susan (short, 2009), Black Mail (feature 2010), and Absolution (short, 2010). The last decade of Andrzej's work could be categorized as quite successful and accomplished. He starred in Michael Mann's Public Enemies (2009), The Last Rites of Joe May (2010), Polish Bar (2010), as well as Wieslaw Saniewski's The Winner (2011). In the meantime he devoted his time to acting in short artistic productions of varying scale. The spectrums of Andrzej's performances include cooperation with many talented and well recognized names. Lately we had an opportunity to see him in latest Shawn Ryan's cop drama series The Chicago Code (2011).
Maria Wodzyńska - Walicka, odcinek 173
Warszawianka. Przez pierwszą część życia zawodowego zajmowałam się nauczaniem studentów historii filozofii, a także tłumaczeniami z języka francuskiego (zarówno literatury jak i prac z zakresu szeroko pojętej humanistyki).
Przemiany roku 1989 przyniosły nowe wyzwania i tak przez wiele kolejnych lat pracowałam w dyplomacji, obserwując ten fascynujący czas z dość szczególnej, (można wręcz powiedzieć "uprzywilejowanej") perspektywy.
Teraz emerytura, ciężki czas pandemiczny, trochę tłumaczeń, jak najwięcej dobrej literatury i barokowej muzyki.
Piotr Milo Milewski, odcinek 201
Urodzony 11 lipca 1964 r. Od 1989 mieszka w Nowym Jorku.
WYKSZTAŁCENIE: magister prawa (Uniwersytet Warszawski, praca magisterska „Związek Syndykalistów Polskich 1939-1945”)
PRACA: 1992 – 2019 amerykański korespondent Radia Zet (nominacja do nagrody Mediatory w kategorii Torpeda 2013) 1992 – 2012 dziennikarz nowojorskiego Nowego Dziennika (reporter, następnie recenzent sztuki, filmów i książek, a ostatecznie redaktor dodatku kulturalnego „Cały ten zgiełk”) 1996 -1998 amerykański korespondent Teleekspresu 2001 – 2005 amerykański korespondent Tygodnika Powszechnego 2001 – 2010 amerykański korespondent TVN 24 2010 – 2012 amerykański korespondent Wprost 2012 – dziś amerykański korespondent Newsweeka Współpracował również z: Gazetą Bankową (1996-1998), PRESS (2000-2001), Przekrojem (2001-2005), Sukcesem (2005-2009), Gazetą Wyborczą, Onetem, Voyage oraz innymi gazetami i czasopismami.
TWÓRCZOŚĆ: 1980 – 1988 happeningi, koncerty, wieczory autorskie (m.in. wokalista zespołu Górna Grupa) 1984 debiut w miesięczniku Poezja 1985 zbiór wierszy PUNK 2008 powieść „Rok nie wyrok” (wygrała jako Książka Zimy 2007/2008 Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych, nominowana do nagrody Angelus) 2008 opowiadanie „O Kubie” w antologii „Zaraz wracam” 2009 zbiór opowiadań „Szkice glanem” (nominowany do Paszportu Polityki) 2015 powieść „Z cukru był król” (nagrodzona medalem w finale Nagrody Literackiej im. Cypriana Kamila Norwida, nominowana do Angelusa)
Dziękujemy!